Αναρτήσεις

Το Ισλάμ ........... Του Γιώργου Σαγιά

Το Ισλάμ ως πρόβλημα Φ ΚΕΝΤΡΟ · ΤΕΤΑΡΤΗ, 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019 · 1 ΛΕΠΤΟ Του Γιώργου Σαγιά Το Ισλάμ αναφέρεται ως θρησκεία μονοθεϊστική την οποία διαμόρφωσε ο Μουχάμαντ (Μωάμεθ) στις αρχές του 7ου μ.Χ. αιώνα. «Γραμματικώς η λέξη islam είναι απαρέμφατο του ρήματος aslama, το οποίο σημαίνει ΄΄αποδέχομαι΄΄, υποτάσσομαι, παραδίνομαι· συνεπώς συμπυκνώνει τις έννοιες που εκφράζουν οι λέξεις: αποδοχή, παράδοση, υποταγή, αφοσίωση. Ο απαρεμφατικός τύπος προσδίδει δυναμικό τόνο συνέχειας· πρόκειται για μια ΄΄εσωτερική κατάσταση, η οποία επαναλαμβάνεται και ανανεώνεται΄΄».1 Η λέξη islam «ήταν κατά την προϊσλαμική περίοδο σε χρήση στο εμπορικό λεξιλόγιο των ανθρώπων της Μέκκας και σήμαινε τη ΄΄συμφωνία΄΄, τη ΄΄συνθήκη΄΄, το λόγο τιμής για το ΄΄κλείσιμο΄΄ μιας υποθέσεως. Ο Μωάμεθ με το κήρυγμά του έδωσε νέο περιεχόμενο και δύναμη στον παλαιό όρο, χρησιμοποιώντας τον από την πρώτη φάση της δράσεώς του, για να δηλώσει την υπαρξιακή υπακοή στην κλήση του Αλλάχ και να προσδιορίσει

Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ Η τέταρτη Σύνοδος σ υνεκλήθη από τους αυτοκράτορες  Μαρκιανό  και  Πουλχερία  το 451 στη Χαλκηδόνα της Μικράς Ασίας, την πόλη που βρίσκεται στην ασιατική ακτή του Βοσπόρου, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη. Η Σύνοδος ασχολήθηκε με τις αιρετικές θέσεις του αρχιμανδρίτη Ευτυχή. Αυτός έλεγε ότι οι δυο φύσεις του Χριστού, η ανθρώπινη και η θεϊκή αναμείχθηκαν και δημιούργησαν μια νέα φύση που δεν είναι ούτε ανθρώπινη ούτε θεϊκή (Μονοφυσιτισμός). Η Σύνοδος ανακήρυξε ένα Ιησού Χριστό τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο, ομοούσιος με τον Πατέρα και ομοούσιος με τους ανθρώπους. Οι δυο φύσεις του Χριστού η θεϊκή και η ανθρώπινη ενώνονται χωρίς να συγχέεται η μια με την άλλη, χωρίς να μετατρέπεται η μια σε άλλη, χωρίς να διαιρούνται ή να χωρίζονται. Οι δυο φύσεις διατηρούν ακέραιες τις ιδιότητές τους στο ένα πρόσωπο του Χριστού. Η σύνοδος καταδίκασε την αίρεση του Μονοφυσιτισμού διότι κατ' αυτή η φύση του Χριστού δεν είναι θεϊκή ούτε ανθρώπινη αλλά μια άλλη, και

Η αρχαία ελληνική θρησκεία

                                              Η αρχαία ελληνική θρησκεία α) Ιστορικό διάγραμμα Η δημιουργία της πόλης-κράτους μεταξύ 11ου και 8ου αι. π.Χ., προκάλεσε αλλαγές στη θρησκεία. Κάθε πόλη-κράτος επιλέγει μία θεότητα ως προστάτιδα, ιδρύει ναό για να εξασφαλίσει τη μόνιμη παρουσία της και οργανώνει την επίσημη θρησκευτική της ζωή. Παράλληλα η δημιουργία των ομηρικών επών και η χρήση τους στην εκπαίδευση, η ανάπτυξη πανελλήνιων αγώνων και η ίδρυση πανελλήνιων ιερών έχουν ως αποτέλεσμα την πανελλήνια αναγνώριση του πανθέου των Ολυμπίων. Από τον 8ο αι. π.Χ. αναπτύσσεται εξάλλου σε τοπικό επίπεδο η λατρεία των ηρώων. Τα χαρακτηριστικά αυτά διατηρούνται σε όλη τη διάρκεια της κλασικής εποχής. β) Χαρακτηριστικά της θρησκευτικότητας των αρχαίων Ελλήνων 1. Ο πολυθεϊσμός. Η αρχαία ελληνική θρησκεία είχε ως αντικείμενο λατρείας πολλά θεία όντα, τα οποία ήδη στον Ησίοδο διακρίνονται σε θεούς, δαίμονες, ήρωες και νεκρούς. Ανώτεροι είναι οι γνωστοί Ολύμπιοι θεοί. Οι δαίμονες

Χριστιανισμός και πολιτισμός

                                                          Χριστιανισμός και πολιτισμός Από την αρχή της ύπαρξής του στη γη το ανθρώπινο είδος προσπάθησε να ξεφύγει από την κατάσταση του ζώου και να δημιουργήσει πολιτισμό. Ο άνθρωπος με το λογικό και το αυτεξούσιο επικοινωνεί με το συνάνθρωπό του χρησιμοποιώντας το λόγο, μεταδίδει γνώσεις, επιλέγει το καλύτερο για τη ζωή του και χρησιμοποιεί τη φύση για να βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής του. Αφού προσπαθήσουμε να ορίσουμε τι είναι πολιτισμός, θα δούμε στη συνέχεια τη σχέση του Χριστιανισμού με την οικοδόμηση του πολιτισμού. α) Τι είναι πολιτισμός Μπορούμε γενικά να ορίσουμε τον πολιτισμό ως την κοινωνική κληρονομιά του συνόλου των γνώσεων, των πεποιθήσεων και των τεχνικών επιτευγμάτων καθώς και των προτύπων συμπεριφοράς μιας ομάδας (ή όλου του ανθρώπινου γένους) . Πολλοί επιστήμονες διακρίνουν ανάμεσα στον τεχνικό ή υλικό πολιτισμό, που περιλαμβάνει τα τεχνολογικά επιτεύγματα και τον πνευματικό πολιτισμό (κουλτούρα) πο

Ελληνισμός και Χριστιανισμός

Ελληνισμός και Χριστιανισμός Όταν ο Χριστιανισμός διαδόθηκε έξω από την Ιουδαία συνάντησε έναν από τους σπουδαιότερους πολιτισμούς, τον ελληνικό. Αυτός αρχικά συγκρούσθηκε με το Χριστιανισμό, βαθμιαία όμως, συνδέθηκε τόσο πολύ μ’ αυτόν, ώστε είναι δύσκολο να φαντασθούμε τη χριστιανική διδασκαλία χωρίς τον ελληνικό πολιτισμό. Τα στάδια της πορείας αυτής που έχει σημασία και για τη σημερινή ελληνική κοινωνία θα δούμε στο σημερινό μάθημα. α) Η έννοια του Ελληνισμού Από τον 3ο αιώνα π.Χ. έως τον 4ο αιώνα μ.Χ. και λίγο αργότερα η έννοια του Ελληνισμού δεν αναφερόταν σε μια συγκεκριμένη φυλή, αλλά στην παιδεία και τον πολιτισμό που χαρακτήριζε τη ζωή σχεδόν όλων των λαών της Μεσογείου. Στα μεγάλα φιλοσοφικά και θρησκευτικά ζητήματα ελληνικές θεωρούνταν οι απόψεις που είχαν σχηματισθεί με τη συμβολή της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και πολιτικής παράδοσης. Τέτοια θέματα ήταν: • Η σχέση Θεού και κόσμου: Στον Ελληνισμό υπήρχε πολυθεΐα, μονοθεϊστική παράδοση των φιλοσόφων